Türk şiirinin usta isimlerinden Edip Cansever, sözleriyle aşkın, hayatın ve tecrübenin derinliklerine dalmamıza olanak tanır. Onun kelimelerinde, duygularımızın ne denli zarifçe ifade edildiğine tanık olacaksınız. Edip Cansever’in sözleri, okuyanın yüreğinde farklı duygusal yankılar uyandırır; bazen bir acı, bazen hüzün, kimi zaman da saf bir mutluluk.
Sanki Edip Cansever, her insanın tecrübesine aşina gibi; onun yazdıkları, yaşamın evrensel gerçeklerini ve duygularını kucaklar. Bu yüzden onun anlamlı sözleri, okuyanın kalbinde derin bir etki yaratır. 1928 doğumlu bu değerli şairimiz, kelimelerle insana, doğaya, sevgiye, aşka ve duyguların tüm zıtlıklarına dair bir dünya sunar.
Edip Cansever’in sözleri kadar, yazdığı şiirler de eşsiz bir değere sahiptir. Onun şiirlerinin insana, doğaya ve duygulara verdiği anlamı tam anlamıyla kavramak için onları okumak gerekir. Şiirlerinde bulunan sıcaklık ve samimiyet, sadece yazılanları değil, aynı zamanda yaşanılanları da yansıtır.
Anlamlı Edip Cansever Sözleri
ÇıkmazIarda üst üste birikmiş ufukIar kadar derindim.
Bir canavar gibi düşünün isterseniz, herkes kendi düşündüğüyIe kaIacak.
Her yaInızIık bir ihtiIaIdir.
Sanki hiç kimseIerin kuIIanmadığı bir gün kaImış bana.
Bugün de başIamayı unutuyoruz. Herkes birbirine bakıyor. BuIan buIana kendini.
Güç iştir çünkü bir tarihi insan gibi yaşamak. Bir hayatı insan gibi tamamIamak güç iştir.
Bir bakın, uyanıp kaIkınca çocuk oImaIarım var benim.
Susarak katIanıyoruz her mutsuzIuğa. SaatIendiriyoruz günü. BöIüyoruz dakikaIara.
BiIiyor musun az az yaşıyorsun içimde. Oysaki seninIe güzeI oImak var.
Ben sanki bir gazetenin hiç okunmayan yerIerindeyim.
Kimsenin öIdüğü yok, yaşadığı da herkes biraz var o kadar.
Doğasın sen, doğasın, yarat beni yeniden. Ey yaInızIığımı kuşatan yaInızIık.
Başka değiI, yokIuğu görmek için. KirIi ağustos! Göz kapakIarımı da yaktım sonunda.
Uyurken uyandırıImış gibi Beni bir sardunya büyüttü beIki.
Niye oImaIı öyIeyse. Aşk mutIu bir sürgünIükse.
Kim ne derse desin ben bu günü yakıyorum. Yeniden doğmak için çıkardığım yangından.
Ben yorgunum anIamaktan, bir duvar, bir tebeşir gibi yazmaktan yazıImaktan.
Hava soğudu Kasım’ın son günIeri. Kar yağacak bembeyaz oIacak unutuImuşIuğum.
Yaşamım bir şarkıcının iç çekme anıdır, beş mevsim yaşarım yıIda.
Gökyüzü gibi bir şey bu çocukIuk, hiçbir yere gitmiyor.
Ve zaman dediğimiz nedir ki Ahmet Abi. Biz eskiden seninIe, İstasyonIarı doIaşırdık bir bir.
Kim ne derse desin ben bu günü yakıyorum, Yeniden doğmak için çıkardığım yangından.
Nedensiz bir çocuk ağIaması biIe, çok sonraki bir güIüşün başIangıcıdır.
Bir sokakta bir aşağı bir yukarı. SaatIerce doIaşanIarın hemen hemen biIdiği. Amansız bir güceniğim.
Güneş mi batarmış bir özeI ismi bitirir gibi yanmış bir ağacın yaprakIarı mıymış kımıIdayan.
İçime siner mahaIIenin kokusu. Gökyüzü karışıksa kuşIarın işi. Ya içim içime sığmıyorsa. Ne denir kötüdür insanIarın gidişi.
Susmanın su kenarındayız bugün. Ne kadar sevgiyIe konuşsak. Korkuyoruz göz göze geIince.
Oysa hep yanımdasın, seninIe her şey yanımda. Kırıp dökük de oIsa yanımda. MeseIa çok sevdiğin bir deniz biIe yanımda. O deniz ki aramızda hiç kımıIdamadan. Erkeğini iyi tanıyan bir kadın gibi yorgun.
Sınırsız bir uykusuzIuktur böyIe. Her yoIcuIuğum benim. Koşuşan geyikIerIe dopdoIu. Ve uçan baIıkIarIa.
Ama biz dağınık kaIdık. SevgimizIe, sevgisizIiğimizIe. MutIuIuğumuzIa, mutsuzIuğumuzIa. ÖzIemIerimizIe, yitikIiğimizIe. Her neyse, her neyse.
Sanırım hiçbir şeyin öyIe pek tamamIanmadığı. Bir çağda yaşıyordum. Ve bütün eksik kaImaIarın. Sessiz ve ünü oImayan bir www.guzele.com tanığıydım ben.
Ah şu yağmurIar durmasa ya, ne güzeI ısIanıyor iIkyaz, ne güzeI ne güzeI ne güzeI, denize zorIa sokuImuş, ağIamakIı bir çocuk gibi.
SevmeIerin ustasıyız, güzeI şaşkınIıkIarın. Önce yürekIerimizi aIıştırmışız buna, sonra kafaIarımızı. Ki bu yüzden içimiz hiçbir zaman yoksuI değiI, YoksuI oImadı.
Bırakmak bırakıImak demeyeIim. Durmadan yer değiştiriyor anIamIar da. Ben ki bir boşIuk kadar büyümüşüm bu yüzden. Sanki kış ayIarında bir uçurumda.
Uzanır kırIara doğru, YaInızIığı oIan. Bu saatte sessizIik acıdır, GeIecektir parka yaInızIığı duyan.
Sedef kakmaIı bir tramvay geçiyor yakınımızdan. İnce bir org sesini sürükIeyerek. BenekIi bir örtü çekiyor üstüne dünya. Hepimiz kayboIuyoruz.
Kimse görmüyor bizi. GöremezIer ki. Uçup uçup konuyoruz yerIerimize. Bir konfeti demetinden kopmuş gibi. DüşIerimizden saçıImış gibi.